Εξετάσεις: Να δώσω ή όχι;
Η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας είναι προσωπική δουλειά του καθενός. Συνήθως αποτελείται από 20% κίνητρα (από εκπαιδευτικά, επιχειρηματικά έως και ψυχολογικά), 20% ικανότητα μελέτης των γλωσσών, 20% περιέργεια και 20% προσωπικές εσωτερικές ανησυχίες και σχέσεις με τον ίδιο μας τον εαυτό. Το υπόλοιπο 20% είναι το αποτέλεσμα των τρεχουσών συνθηκών.
Ας υποθέσουμε ότι μαθαίνετε μια ξένη γλώσσα, επειδή δύο ή τρία σημεία από τα παραπάνω ταιριάζουν στην περίπτωσή σας. Ή κανένα από αυτά δεν συμπίπτει, και είστε μια μοναδική περίπτωση, πράγμα πολύ ενδιαφέρον.
Αρχίζοντας να μαθαίνετε τη γλώσσα, κάποια στιγμή αντιμετωπίζετε την ερώτηση, να δώσω ή όχι τις εξετάσεις, οι οποίες θα πιστοποιούν τη γνώση σε επίπεδο A1, A2, B1 και ούτω καθεξής;
Μέχρι εκείνη τη στιγμή (μιλώντας για τα επίπεδα Α1 και Α2) έχετε μάθει τα βασικά της ρωσικής γραμματικής και λίγα στοιχεία επικοινωνίας: μπορείτε να χαιρετήσετε, να πείτε ότι το όνομά σας είναι Δημήτρης, ότι η ηλικία σας δεν έχει καμία σημασία, το ίδιο και η δραστηριότητά σας. Σας αρέσει, όμως, και το βόρειο ημισφαίριο, σας αρέσει η Σουηδία, σας ελκύει, επίσης, η Ρωσία, που δεν είναι σαν τη Σουηδία και θέλετε να καταλάβετε γιατί είναι τόσο διαφορετικές!
Έχετε ακόμα πολύ γραμματική μπροστά σας, ώστε να μπορείτε να μιλήσετε με κάποιον στα ρωσικά ‘ψυχή με ψυχή’! Έχετε ακόμα πολύ χρόνο για να φτάσετε στο B1.
Να δώσω εξετάσεις για το Α1 ή το Α2;
Επιστρέφουμε στην αρχή. Η εκμάθηση μίας γλώσσας είναι καθαρά προσωπικό ζήτημα. Όλοι μαθαίνουμε τη γλώσσα με το δικό μας τρόπο. Δεν υπάρχουν δύο άνθρωποι, στους οποίους να ταιριάζει απόλυτα μία μόνο μέθοδος διδασκαλίας. Έτσι, δεν υπάρχουν και δύο άνθρωποι , οι οποίοι αντιμετωπίζουν το θέμα των εξετάσεων με τον ίδιο τρόπο. Κάποιος φοβάται ότι θα μπει και δε θα καταλάβει ούτε μία λέξη από αυτά που θα του πει ο εξεταστής, κάποιος περιμένει τη σειρά του με πολύ άγχος, κάποιος είναι σίγουρος ότι έχει ξεχάσει τα πάντα, κάποιος αισθάνεται μέχρι και σωματικά άσχημα, ξέροντας ότι οι γνώσεις του φτάνουν μέχρι τον χαιρετισμό, κάποιος τρέμει και μόνο στην σκέψη πως μία ερώτηση που μπορεί να του είναι γνωστή, θα του την κάνει ένας άνθρωπος άγνωστος και όχι ο καθηγητής του. Φοβάται ότι δε θα καταλάβει την ερώτηση, επειδή η φωνή θα είναι άγνωστη, και αυτό θα είναι το τέλος.
Υπάρχει κάποιος, που να του είναι γνωστά αυτά τα συναισθήματα;
Εσείς; Αυτό σημαίνει πως είστε ένας σπάνιος άνθρωπος! Και επιβεβαιώνετε τον κανόνα! Σας ευχόμαστε καλή επιτυχία!
Για τους υπόλοιπους, που τους είναι οικείο το συναίσθημα του φόβου…
Αλλά και για εκείνους που ξεπέρασαν αυτόν τον φόβο, μπήκαν στην αίθουσα, είπαν το όνομά τους, απάντησαν στην ερώτηση ‘γιατί αποφάσισαν να μάθουν ρωσικά και αν έχουν πάει ποτέ στη Ρωσία’, θα βγείτε από την αίθουσα εξέτασης ένα διαφορετικό άτομο: ένα άτομο με πίστη στον εαυτό του και τις επιλογές του!
Ακόμα και η κρύα Ρωσία ή τα άβολα ρωσικά θα μοιάζουν ζεστά και οικεία εκείνην τη στιγμή.
Επειδή, για την επίτευξη της νίκης ενάντια στο φόβο προς το άγνωστο, γεννάται η μικρή αλλά πολύ σημαντική πίστη στον εαυτό μας!
Και δεν έχει σημασία που και πότε νιώσατε αυτό το συναρπαστικό συναίσθημα: πηδώντας από μια γέφυρα στην Πελοπόννησο, μαθαίνοντας να οδηγείτε, γεννώντας ή περνώντας εξετάσεις.
Η επιλογή του καθενός, είναι ξεχωριστά σημαντική!
Επιλέξτε!
Колонка директора Института Русского языка «МИР» Яновой Елизаветы Владимировны
Тестирование. Сдавать или нет?
Зачем же мы все-таки изучаем иностранный язык?
Исследования показали, что наши мотивации состоят из 20% от учебной, деловой до психологической, 20% способностей к изучению языков, 20% любопытства и 20% личных тайных взаимоотношений с собой и своей жизнью. Оставшиеся 20% - результат сложившихся обстоятельств.
Итак. Мы учим иностранный язык, потому что совпали 2 или 3 пункта из вышеназванных. Или не совпал ни один, и вы – уникальный случай. Что ещё интереснее.
Начиная изучать язык, в какой-то момент вы сталкиваетесь с вопросом, сдавать или нет тестирование, которое засвидетельствует, что вы знаете язык на уровне А1-А2-В1 и так далее.
К тому времени (говорим о А1-А2) вы выучили начало грамматики русского языка и немного коммуникации: вы можете поздороваться, сказать, что вас зовут Димитрис, мне столько лет и чем я занимаюсь. И впереди у вас ещё много грамматики, чтобы можно было поговорить с кем-то по душам по-русски…
Кроме того, у вас ещё много времени, чтобы дойти до В1.
Всё-таки, сдавать экзамены на А1 и А2 или нет?!
Возвращаемся к началу. Изучение иностранного языка – дело сугубо лично. Все мы учим язык по-своему. Нет двух людей, которым абсолютно подходит один и тот же метод изучения языка. Также нет двух людей, которые бы одинаково относились к сдаче экзаменов: кто-то боится, что войдёт, не поймёт ни одного слова экзаменатора и будет стыдно; кто-то не хочет ждать своей очереди, нервничая; кто-то уверен, что он всё забыл; кто-то просто физически плохо себя чувствует, зная, что его знаний хватит, чтобы только поздороваться; кто-то холодеет при мысли, что знакомый вопрос ему задаст незнакомый человек, а не его учительница, он не поймёт, потому что голос у его учительницы был другой, и это будет конец…
Есть кто-то, кому не знакомы эти чувства?
Вам? Это значит, что вы редкий человек! И подтверждаете правило.
Остальным очень близко это чувство страха… Но те, кто преодолел этот страх, вошёл в аудиторию, сказал, как его зовут, ответил на вопрос, почему он решил изучать русский язык и был ли он в России, выйдет из экзаменационной аудитории другим человеком: уверенным в себе и своём выборе.
Даже холодная Россия и непростой русский в этот момент покажутся более теплыми и близкими.
Потому что каждый раз в победе над страхом перед неизвестным рождается маленькая, но такая важная вера в себя! И это потрясающее чувство!
И не важно, где вы испытали это волнующее чувство: прыгая ли с высот вниз головой, научившись водить машину, родив ребёнка или сдав экзамен.
Так сдавать ли нет?!
Выбор за вами!
