«Почему я люблю Чехова?»
В этом году у нас впервые есть учащиеся, которые сдают на профессиональный уровень знания русского языка. Этот уровень могут получить только те, кто знает русский язык на уровне учащегося филологического факультета российского гуманитарного факультета.
Это большое достижение наших студентов. Желаю им успеха!
Для учащихся высокого уровня языка в Институте проводится семинар «Русская классика». И первая часть его посвящена, конечно, Чехову, потому что каждое возвращение к Чехову – это каждый раз хорошая компания и хороший разговор.
Хорошая компания всегда бесценна!
Иногда разговариваешь с человеком своего возраста, старым другом и вдруг обнаруживаешь, что вы живете в разном времени – ты в 2020, а он в 1978. Или наоборот.
Чехов всегда живёт сейчас.
«Никогда не рано», говорит Чехов, «спросить себя: делом я занимаюсь или пустяками?»
«Потому что понять трудно, так как в жизни нет сюжетов, в ней все смешано — глубокое с мелким, великое с ничтожным, трагическое со смешным».
Хотя, Жизнь, продолжает Чехов, «по сути, очень простая штука и человеку нужно приложить много усилий, чтобы её испортить».
«Я психически здоров», пишет он своему издателю, «правда, нет особенного желания жить, но это пока не болезнь в настоящем смысле, а нечто, вероятно, весьма переходное и житейски естественное».
При этом он считает, что «увеличилось не число нервных болезней и нервных больных, а число врачей, способных наблюдать эти болезни».
Чехов был уверен, что «Талант — это прежде всего труд» и что «Человек — это то, во что он верит».
Поэтому «если вы зовете (кого-то) вперед, то непременно указывайте направление, куда именно вперед».
Кто скажет, что этот человек не живёт здесь и сейчас?
Слушайте Чехова!
Στήλη της διευθύντριας του Ινστιτούτου Ρωσικής γλώσσας "MIR", Ελισάβετ Γιάνοβα του Βλαδίμηρου.
«Γιατί αγαπάω τον Τσέχωφ;»
Φέτος για πρώτη φορά έχουμε μαθητές που πρόκειται να δώσουν εξετάσεις, που αφορούν το υψηλότερο επίπεδο γνώσης της γλώσσας (άριστη γνώση). Να επιτύχουν στις εξετάσεις αυτές μπορούν μόνο όσοι μαθαίνουν τη γλώσσα σε επίπεδο φοιτούντος στη Σχολή ρωσικής φιλολογίας, στο Τμήμα Ανθρωπιστικών Επιστημών.
Είναι μεγάλο επίτευγμα των σπουδαστών μας. Τους ευχόμαστε καλή επιτυχία!
Για τους συμμετέχοντες στις εξετάσεις υψηλότερου επιπέδου το Ινστιτούτο ρωσικής γλώσσας MiR διοργανώνει σεμινάριο Ρωσικής κλασικής λογοτεχνίας. Το πρώτο μέρος του είναι, φυσικά, είναι αφιερωμένο στον Τσέχωφ: κάθε συνάντηση με τον Τσέχωφ σημαίνει εγγυημένα καλή παρέα και ουσιώδης συζήτηση.
Και η καλή παρέα, είναι ανεκτίμητη!
Καμιά φορά συνομιλούμε με ανθρώπους της ηλικίας μας, ακόμα και με παλιούς φίλους, και ξαφνικά ανακαλύπτουμε ότι ζούμε σε διαφορετικές εποχές. Εμείς - στο 2020 και αυτοί - στο 1978. Ή το αντίθετο.
Ο Τσέχωφ ζει πάντα στο σήμερα.
«Ποτέ δεν είναι αργά, λέει ο Τσέχωφ, να αναρωτηθείς αν ασχολείσαι με κάτι σημαντικό ή με κάτι ασήμαντο».
«Είίναι δύσκολο να το καταλάβουμε επειδή η ζωή δεν έχει σενάρια, τα πάντα είναι μπερδεμένα: το βαθύ και το ρηχό, το μεγάλο και το ποταπό, το τραγικό και το αστείο».
Αν και η ζωή, συνεχίζει ο Τσέχωφ, «... στην πραγματικότητα είναι πολύ απλό πράγμα, και ο άνθρωπος πρέπει να καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για να τη χαλάσει».
«Είμαι ψυχικά υγιής, γράφει στον εκδότη του, αν και δεν έχω καμία ιδιαίτερη επιθυμία να ζω. Για την ώρα δεν είναι αληθινή ασθένεια, μα κάτι εντελώς περαστικό, κάτι που είναι μέσα στη ζωή και απολύτως φυσιολογικό».
Πιστεύει ότι «δεν έχει αυξηθεί ο αριθμός των νευρολογικών παθήσεων και των νευροπαθών, αλλά ο αριθμός γιατρών, ικανών να παρακολουθούν αυτές τις παθήσεις».
Ο Τσέχωφ ήταν πεπεισμένος ότι το «ταλέντο είναι πάνω απ’όλα δουλειά» και ότι «ο άνθρωπος είναι αυτό στο οποίο πιστεύει».
Για αυτό αν λέτε σε κάποιον να προχωρήσει, δείξτε του το δρόμο, πού ακριβώς πρέπει να προχωρήσει».
Ποιος θα τολμούσε να πει, ότι αυτός ο άνθρωπος δε ζει εδώ και σήμερα;
Να ακούτε τον Τσέχωφ!
